NINNAREDDA ALISA
Nni l’annu Domini, dumila e ùnnici,
lu vinticincu di lu bieddu misi
ca veni lu friddu, iddu pi iddu,
puru si dicinu, cu degnazioni,
li ciciruna di la nazioni
ca usque ad Pauli Fulgurationem
è sempri caura la situazioni…
Lu Bamminieddu è nni la manciatura,
supra ‘na manna di pagghia d’avèna,
cu uocchi apierti e ghiammuzzi di fora,
asinu e vùoi, pi termusifuni,
e, patri, Giuseppi e, matri, Maria,
cu l’uocchi si mancianu la Criatura,
duoppu ca tantu stintaru pi avìlla,
e pari ca dicissiru, estasiati:
Cu l’avìa a diri ca, nni la cunta
Caesaris Augusti Imperatoris,
cci avìanu a mettiri a nostru Signuri?!…
Inveci di ‘na Grutta, viu un pagghiaru,
cu carpa di fraschi e ciraùna,
catinazzieddi e cannedda di sciumi,
un taddu di zabbara, pi vastasu,
e lu spirdatu, cu ll’uocchi di fora…
E, intantu arriva lu picuraru
di la cuntrata di Mànnira Nova,
cu ‘na lambretta, russa, fiammanti
e latti friscu, nni la sischitedda,
e caura ricotta, nni la fascedda…
E veni, veni, lu forestali,
tri misi travagghia e novi abbattugghia,
cu ‘na manna di ligna di uscigghia:
‘U’ nn’aiu àutru, o Sacra Famigghia,
ca sta ramagghia pi la furnacella…
Li porta ‘n tanti, ‘na nivarriata,
li Tirminisi, disoccupati;
a lu Bamminu si suttamièttinu,
e sulu ad Iddu, ca è puvurieddu,
e cantanu in coru, marcannu la effe:
Fiat voluntas…Fiat voluntas
di l’Innuccenti di Betlemme…”…
A ppuostu di li Mai di l’Orienti,
cci su’ li Savi di li cuntrati:
Aspànu, Marchionni e Batassaru,
ed ànnu ‘n manu rami di summaccu,
ca pi la concia di li pieddi siérvinu,
e ringrazianu a Ddiu pi lu tanninu…
Lu primu scurava a Coscascinu,
l’autru si partìu di Bacuccu
e l’autru, ancora, vinni di lu Vaccu…
Strata nni ficiru pi lu Bamminu,
a la piduna, cuom’a Franciscu!
Didacus